چگونگی محبت به خدا: ای محمد(ص): چنان نیست که هر کس گفت خدا را دوست می دارم،دوستدار من است،مگر اینکه به اندکی غذا اکتفا کند و به مختصر لباسی قناعت جوید و خوابش به سجده باشد و قیام نماز را طول دهد و به سکوت روی آورد. دوستدار من کسی است که: بر من توکل کند و زیاد بگرید و کم بخندد و با هوای خود مخالفت کند. مسجد را چون خانه خود برگزیند و علم را همراه خود و زهد را همنشین و علما را محبوب و فقرا را رفیق خود قرار دهد. دوستدار من کسی است که رضای مرا طلب کند و از گنه کاران فرار کند. دوستدار من همواره به ذکر من مشغول است و فراوان تسبیح می گوید و به عهد خود صادق است و به وعده خود وفا می کند. دوستدار من کسی است که قلبش پاک و در نماز بر افروخته است و در انجام واجبات سخت کوشاست و به ثوابهایی که نزد من است ،چشم دوخته باشد و از عذاب من ترسان و همواره همنشین و همراه دوستان من باشد. ای محمد(ص): اگر بنده ای به اندازه آسمان و زمین نماز بخواند و روزه بگیرد و همانند فرشتگان از خوردن غذا دوری گزیند و لباس برهنگان را بپوشد ولی در قلب او ذره ای از حب دنیا یا ریا و یا ریاست و زینت دنیوی باشد،او را به جوار خویش راه نمی دهم و محبت خود را از دلش خارج می کنم.

ای حجّت یزدان و ای امیر دوران !

ای موعود انبیاء و منجی انسان ها !

ای ذخیره خدا در زمین !

ای مهربان ترین …

ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت ، چه سعادتی به آنان روی خواهد آورد که نه چشمی اوآن را دیده ، و نه گوشی آن را شنیده

ای کاش مسیحیان جهان می دانستند که مسیح خود دلداده توست و برای ظهورت لحظه شماری می کند تا از آسمان فرود آید که اگرعیسی علیه السلام بنا بر ضرورت و برای اتمام حجّت ، مرده ای را زنده می کرد ؛ تو ای مقتدای مسیح ، زمین و زمان و انسان و جهان و اسلام و قرآن را زنده خواهی کرد .

(صحیفه مهدویه 582 (زیارت حضرت بقیه الله که در مشکلات و سختی ها خوانده می شود ).

ای کاش کلیمیان جهان می دانستند که نه تنها ید بیضا ، عصا و سنگ موسی (ع) ، الواح تورات و انگشترسلیمان که مواریث انبیاء در نزد توست و همان خضر (ع) که موسی (ع) مصاحبت با وی را تاب نیاوردو این گونه مخاطب وی قرار گرفت که :

(هذا فراقی بینی و بینک ) چرا که : (لم تستطیع علیه صبرا )

در مقابل تو دست ادب بر سینه می نهد و لحظه ای فراق و دوری را بر نمی تابد .

ای کاش پیروان زرتشت ، این معنا را درمی یافتند که “پندار نیک ، گفتار نیک و کردار نیک ” تنها و تنها در دوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت تو را “یوسف زهرا ” صدا می زنند و به یوسف (ع) تشبیه می کنند اگر چه :

بالای تخت کنعان نوشته اند          هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود .

برگرفته از کتاب ” بیایید او را یاری کنیم “  .

نویسنده : مهدی قندی